Serial "Jan Serce" poruszył serce Agnieszki Osieckiej. Dlaczego wywołał oburzenie wsród widzów?

”Jan Serce” był jednym z najciekawszych polskich seriali wyprodukowanych w latach 80. Historia wrażliwego idealisty opisywała losy głównego bohatera i jego przeżyć. Kanalarz, który był głównym bohaterem produkcji lat 80., zawładnął sercami widzów. Mimo zachwytu ze strony Polaków produkcja wywołała również niemałe kontrowersje.

”Jan Serce” był serialem o niebywale ciekawej obsadzie aktorskiej, w której znajdowały się gwiazdy ówczesnego kina. Głównym bohaterem był Kazimierz Kaczor, który w serialu był kanalarzem. Jan Serce przedstawiony był jako bohater kompletny, który swoim zachowaniem uwrażliwia widza. Miał w swoim zachowaniu także bardzo szlachetne postępowanie, które opiewało w jego dobroduszność. Najważniejszym aspektem produkcji był fakt, że 40-letni Jan Serce nadal mieszkał ze swoją matką. Jak podaje portal polskieradio24.pl Miejsce, w który rozgrywał się serial, była warszawska Wola. Tam też zamieszkiwał Janek Serce na ulicy Okopowej.

Miłość nie zna żadnych granic. Poruszające i piękne zdjęcie ze ślubu obiegło już świat, historia doprowadza do łezCzytaj dalej

“Miejscem akcji są też kanały warszawskie. W niektórych odcinkach pojawiają się mieszkania na osiedlach z wielkiej płyty, pokoje sanatorium czy sale szpitalne. Plenery kręcone były oczywiście w Warszawie, ale też w Łodzi Piotrkowie Trybunalskim, Otwocku i dworzec kolejowy w Warce. Jan Serce prawie przez cały serial poszukuje swojej "drugiej połówki", kobiety, z którą mógłby spędzić resztę życia, a wszyscy jego bliscy, z Mamą na czele, pragną dla niego spełnienia w miłości” - pisze portal polskieradio24.pl.

Bohaterka "Królowych życia" opublikowała wzruszające i nieznane dotąd zdjęcia ze ślubu. Wielu może być zaskoczonychCzytaj dalej

”Jan Serce” na przekór polskim widzom

"Bohaterowie - nieudacznicy nie pasują na protagonistów seriali - zauważa krytyk filmowy. Potwierdza to kilkudziesięcioletnia historia gatunku. Bohaterem bywa tu zwykle człowiek silny, zwycięski, obdarzony jeśli nie nadzwyczajną inteligencją, to przynajmniej intuicją i sprytem, a najczęściej jednym i drugim [...] "Jan Serce" ma całkowicie odmiennego bohatera. Safanduła, nieudacznik, naiwny idealista, ktoś, komu się nieustannie, wiedzie, ale jest tak szlachetny, tak prawy i czysty, że może aż nazbyt dosłownie autorzy scenariusza nadali mu tożsamość: Serce" - tak portal filmpolski.pl scharakteryzował produkcję lat 80.

Produkcja, którą zapoczątkował i wymyślił Radosław Piwowarski, wywołała niemałą burzę. Co ciekawe, na przekór wszystkiemu zebrał sporo krytycznych opinii, a nawet złośliwości ze strony środowiska filmowego. Jednym z najbardziej zaskakujących momentów w historii produkcji serialu “Jan Serce” była autorefleksja reżysera, który sam przyznał, że to, co stworzył, mogło mieć wydźwięk niepochlebny i źle stworzony.

"Jest on "przeciwko" widzom. Ma antybohatera zamiast bohatera. Jest refleksyjny, a nie widowiskowy" - przyznał reżyser po obejrzeniu serialu z pozycji widza, po paru latach od ukończenia realizacji.

Dzisiaj grzeje:
1. Spotkali się tuż po narodzinach. 24 lata później ich losy przez przypadek połączyły się ponownie
2. Chciała zrobić sobie selfie z tygrysem, gdy zwierzę dostrzegło jej ciążowy brzuch. Niewiarygodna reakcja
3. Byli pewni, że znaleźli porzucone kociątko. Gdy przyjrzeli się dokładniej, osłupieli ze zdumienia

Mimo to reżyser doszedł do wniosku, że pomimo dopracowania pewnych szczegółów w niektórych scenach w jego odczuciu nic innego nie zmieniłby w produkcji. Zamysł Zbyszka Kamińskiego i Radosława Piwowarskiego był właśnie taki jak obraz przedstawiony w “Jan Serce”. Historia wymyślona już w 1978 roku miała stworzyć bohatera, który na przekór wszystkiemu, co go otacza, postanawia, że nie będzie szedł po trupach, by wspinać się na poszczególne szczeble kariery. Nie zależało mu na sukcesach i osiąganiu nowych celów. Zabawnym elementem obrazu w reżyserii Piwowarskiego był również fakt, że bohater nie tyle nie chce się rozwijać, co przeżywa w nadzwyczaj pozytywny sposób swoje porażki. Tym samym autorzy chcieli przedstawić postać takiego człowieka jako bardziej interesującego niż tego, który zawsze zwycięża.